2020-12-05

II. Zakaz regularnego tygodniowego odpoczynku w kabinie pojazdu

Co składa się na odpowiednie, przyjazne dla płci zakwaterowanie w regularnych tygodniowych okresach odpoczynku?

Art. 8 ust. 8

Ustawodawstwo precyzuje, że regularny tygodniowy odpoczynek trwający co najmniej 45 godzin musi odbywać się w odpowiednim, przyjaznym dla płci zakwaterowaniu z odpowiednim miejscem do spania i zapleczem sanitarnym; nie można ich zabierać w kabinie pojazdu.

W prawodawstwie nie ma definicji ani listy kryteriów definiujących pojęcie odpowiedniego zakwaterowania i ważne jest, aby pozostawić elastyczność w zakresie rodzaju zakwaterowania, z którego mogą korzystać kierowcy.

Jednak art. 8 ust. 8 wyraźnie wymaga, aby kwatera zapewniała odpowiednie miejsca do spania i urządzenia sanitarne. Obiekty powinny zapewniać wystarczającą prywatność dla każdej osoby.

Kryteria te mogą spełniać różne rodzaje zakwaterowania, na przykład hotel, mieszkanie do wynajęcia w motelu lub dom prywatny.

 

Jakie dowody kierowca powinien przedstawić kontrolerowi, aby udowodnić, że nie spędził regularnego tygodniowego odpoczynku w ciężarówce, ale w odpowiednim miejscu?

Art. 8 ust. 8

Art. 34 ust. 3 rozporządzenia (UE) nr 165/2014 stanowi, że państwa członkowskie nie nakładają na kierowców wymogu przedstawiania jakichkolwiek formularzy poświadczających czynności wykonywane przez kierowców poza pojazdem. Dotyczy to również sytuacji regularnego tygodniowego odpoczynku poza pojazdem. Stąd też organy ścigania nie mogą wymagać od kierowców dokumentów potwierdzających, że ich regularny tygodniowy odpoczynek poprzedzający kontrolę drogową nie spędził w pojeździe.

Kierowcy lub pracodawcy mogą zostać ukarani grzywną tylko za nieprzestrzeganie zakazu spędzania regularnego tygodniowego odpoczynku (lub odpoczynku trwającego ponad 45 godzin w ramach rekompensaty) w pojeździe, gdy oni / ich kierowcy zostaną złapani na regularnym tygodniowym odpoczynku w pojeździe w momencie kontroli.”

 

  WYŁĄCZENIE ODPOWIEDZIALNOŚCI: Ten zestaw pytań i odpowiedzi został przygotowany przez służby Komisji i nie zobowiązuje Komisji Europejskiej. Jedynie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do autorytatywnej wykładni prawa Unii. W tym kontekście należy zauważyć, że art. 8 ust. 8 i art. 8 ust. 8a rozporządzenia (WE) 561/2006, których dotyczą pytania od 1 do 6, są obecnie przedmiotem postępowania o stwierdzenie nieważności przed Trybunałem Sprawiedliwości. Podane przykłady mają charakter poglądowy, a lista konkretnych przykładów będzie dalej rozwijana.

 

Źródło: https://ec.europa.eu/transport/modes/road/mobility-package-qa_en

Jeśli masz pytania - napisz do nas.
Chętnie odpowiemy na każde Twoje pytanie
Skontaktuj się